(चाल: कसा निभवशी काळ..)

उदास वाटे मना रहाया, या भूमीवरती ।

शून्य दिसे जग तुजविण रामा ! नेत्र सदा झुरती॥धृo॥

जिवलग गेला वनी तरी का, सुखी राहि कांता ? ।

जरा न शांती तिला, तशी गत झाली मज आता ॥१॥

जिकडे पहावे तिकडे अवघे, दुःख  दिसे  डोळा ।

विषय सुखाला झुरती जन हे, सोडुनि घननीळा ॥२॥

पैसा पैसा करिता मरती, किति  लक्ष्मीकांत ? ।

कांत म्हणावे तया कि बसले, सर्प  धनावरतं ? ॥३॥

चोरी जारी सदा लबाडी, आवड जनलोका ।

कशी करु संगती सांग मज, मारु कुणा हाका ? ॥४॥

तुकड्यादासा विटले जग हे, जगास तो विटला ।

अपुल्या निज-धामा रामा ! पूर्ण  पांग   फिटला ।।५॥