कसं चळल दारुनं मन, हरपल भान,

पर्वा नाहि उरली  देहाची ।

लाज खोविली प्रतिष्ठेची ।

जगी नाहि किंमत कवडीची ।

कुत्र्यापरि गति झाली त्यांची रे, जी जी ! ।।धृ0।।

वडिलांचे होत जे धन, बसला गमावुन,

हाति नाही पैसा खर्चायला ।

तोडती   मुलबाळ   त्याला ।

कर्ज करूनिया घरी बसला ।

भिकारी दारोदारी झाला रे, जी जी ! ।।१।।

कुलवान पिढीचा खरा, जाहला चुरा,

दारूच्या नादिच   लागून ।

लोक लाविती दार दुरून ।

बला येईल  कोण    जाण ।

हाक देईना कुणी म्हणून रे, जी जी ! ।।३।।

काय बोलतो साजरा गडी, बात बडी बडी,

गोष्टीला अर्थ नसे काही ।

तार तोडतो    मना    येई ।

समजेना कोणालाच काही ।

लहान-मोठ्यांची लाज नाही रे,जी जी ! ।।४।।

मारतो सदा बायकोला, लेकराबाळाला,

बदबदा कांडी नोकरासी ।

कामाची करून सत्यानाशी ।

मांस खाण्याचा मोठा  हौसी ।

ओळखिना दास आणि दासी रे,जी जी ! ।।५।।

असशील भानावर जरा, ऐक हा पुरा,

पोवाडा केला तुझ्यासाठी ।

सुधर रे सुधर देशासाठी ।

मुलांसाठी नि  धर्मासाठी ।

नाही तर प्राण आला कठी रे, जी जी ! ।।६।।

तुकड्याची ऐक बातमी, कितीतरी कमी ।

झाले या दारूच्यापायी ।

तू  तरी सोड दारू भाई ।

विनंती ऐक माझी कांही ।

नाहीतरि गती बरी नाही रे, जी जी ! ।।७।।