(चालः कुठवरी भोगशिल मौजा..)

का भुलला भव-संसारी ? मग अंतकाळि भय भारी रे ! I।धृ०।।

कोणि न येती साथि, संगाती, पळतिल मग माघारी ।

माडि, हवेली राहिल जागी, धन खातिल  नरनारी   रे ! ।। १।।

कवडी कवडी जोड करुनिया, ठेविसि घर हितकारी ।

जाति पाति मग नेतिल लुटुनी, शेवटि होशि भिकारी रे ! ।।२॥

मायबाप, गणगोत सर्व हे, स्वार्थी रडती भारी ।

सारथि तुला कुणी मग नाही, बनला का  अविचारी  रे ! ॥३॥

लक्ष देइ मम बोला, जग हे सारे   ढोंग - धतूरी ।

मेल्यासम आताचि रहा, मग होशिल पार  अंधारी  रे ! ।।४।।

उघड त्वरे नेत्रास, घालवी   माया   रुप - अंधारी ।

तुकड्यादास म्हणे समजी गुज, सद्गुरुनाम उच्चारी रे ! ।।५॥