काढी ही कुबुद्धी श्री शारदामाई ! । ठेवीन मी पायी डोई आता ॥

काय मी पामर वर्णू तुझे गुण ? । तारी हा अज्ञान सत्वरी गे ॥ 

महंतासी शांति देशी तू त्वरीत । तोडी आता भ्रांत नश्वराची ॥

म्हणे तुकड्यादास तवगुण महिमा । गावयासी सीमा नाही नाही ।।