(चाल: अगर है ग्यान को पाना...)

उणा पाहशील दुसर्याला, उणीवेने उणा होशी ।

समजशी पूर्णता सगळी, अमर सुख अनुभवा घेशी ।।धृ०।।

न जग हे तिळ उणीवेचे, असे भरले सुखत्वाचे ।

प्रभू नटुनीच जग साचे, पाहतो मौज ही  खाशी ।।१॥

कुठे तो वृक्ष होऊनी, पाहतो शांतता अपुली ।

कुठे नदिच्या प्रवाही हा, राहुनी तृप्ति दे  त्यासी ।।२॥

कुठे होऊनिया राजा, प्रजेला सुख दे सगळ्या ।

कुठे होऊनि अतिदीन, मागतो  भीक   जनतेसी ॥३॥

सर्व हा देवची नटला, जाणुनी अनुभवा घेणे ।

तो तुकड्यादास सांगतसे, भागवति रीत ही ऐसी ।।४॥