(चाल : करा काही कृपा आता...)

उठा रे हिन्द - पुत्रांनो ! चला सांगू प्रभूपाशी ।

प्रभू का कोपला ऐसा? जरा ना सौख्य आम्हासी ॥धृ०।।

उडाली भूमिची सीमा, पिकेना तिळभरी शेती ।

खर्च ही ना निघे काही, राहती लोक  उपवासी ।।१।।

सदाचा त्रास हा देहा, गुलामी सान थोराला ।

नृपाचा धाक बहु मोठा, गांजितो फार जनतेसी ।I२ll

विषारी चित्त जनतेचे, पसरले वैर-वन सारे ।

निघाले वृक्ष पापांचे, फळांच्या वाढल्या   राशी ।।३॥

गुप्त हे जाहले साधू, भंदुचा भार बहु झाला ।

नीतिशास्त्रा-पुराणांची, फजीती वाढली  खाशी ।।४।।

जगाला सौख्य तरि द्यावे, नाहि तरि मृत्यु अर्पावे ।

हाल हे नावरे आता,   भारताची   गती   कैसी ? ॥५॥

म्हणे तुकड्या चला गाऊ, आपुली खास ही दैना ।

सखा तो तारि भक्तासी, पुराणे    गर्जती   ऐसी ।।६।।