कोण करी भवपास अनाथा? कोण करी? ।।धृ०।।

तारक तूचि मनी समजोनी, दीनपणे जोडित मी पाणी।

ठेवित तब चरणावरि माथा । कोण० ।।१॥।

भवसागर हा दुस्तर भारी । जाइन कैसा तुजविण पारी?।

माया-बंधन दूर॒ सुटेना, कर्मठ हा धन-बंध तुटेना ।

कि वा । कोण० ।।३॥।

तारक तू सकलांचा रामा ! कर करुणा, करुणा- घनश्यामा ।

तुकड्यादासा घे निज हाता । कोण ०॥।४॥।

देइ मना सद्गुरु! ह ।।

नच सांभाळे काळ-उसांडा, नलगे मज सुख-संपद-रांडा ।

मानिन मी तुज ईश्‍्वर-भावा ।।१॥।।

वृत्ति सदा नि:संग असू दे, मूळ-रुपांतरि स्वस्थ बसू दे।

तुकड्यादास म्हणे गुरुदेवा! ।॥।४|॥। ॒