(चालः आशक मस्त फर्कीर हवा...)

कुणि काहि म्हणो न म्हणो जन हे, नच साधु ढळे हरिच्या भजना ॥धृo॥

वाहताति कुणी फल, पुष्प शिरी, कुणि भावबळे घरि ने अपुल्या ।

कुणि निंदिति मार्गि, शिव्या वदनी, सुखदुख न होय जराहि मना ।।१।।

कृणि देति किती, कृणि नेति किती, कुणि खाति किती, गणतीच नसे ।

कधि लाडु पुरी, कधि भूक उरी, कळणा - घुगरी हरि देत तना ।।२।।

कुणि मान कराया नेत सभे, कुणि प्राण हराया नेत गिरी ।

समतोल तयाची वृत्ति सदा, नच द्वेष प्रिती कुजना-सुजना ।।३॥