( चाल : नरजन्मामधि नरा करूनि घे ... )

ऊठ मनुष्या ! ऊठ जागुनी आळस का घेतला ?

चहू बाजुस वणवा लागला ॥धृ0॥

कोणाचा भरवसा घेउनी बसला माडीवरी ?

सर्प हे चढती वरचे वरी ।

दार आडवे केले म्हणुनी चोर न येती घरा

कुणी हा पाठ दिला साजिरा ?

नेत्र लावुनी बसला म्हणुनी शत्रु न पाही तुला

कोण हा मंत्र बोलिला खुळा ?

( अंतरा ) ही ऐक - ऐक रे ? काळाची आरळी ।

वाटते जणू हा भारत संगळा गिळी ।

मग तुझी चाड का ? घेइल लाखो बळी ।

हो सावध - सावधान मित्रा ? हाक देतसो तला

करी काय ते स्मरुनि बुध्दिला ॥१॥

उदार तत्वांचा दाता तो गेला स्वर्गावरी

भाग्य मिळवोनी अपुल्यापरी ।

गर्जवली दुनियाच मृत्युने असा धुरंधर महा

मिळे दुर्मीळ जगा पुरुष हा ।

गुलामगिरितुनि मार्ग काढुनी स्वराज्य अपणा दिले

मोल ना त्याचे कुणि पाहिले ।

( अंतरा ) पण आज वाट तव काय कशी लावशी ?

दुर्दैव आडवे पडले हे राक्षसी ।

ऐकतो कोण तव ? प्रेमाने सांगशी ।

विचार कसला करीत बसला ? किती झाला गलबला

छातिशीं शत्रु पहा धडकला ॥२॥

चटकन घे अणि पटकन् वद तरि झटकन् हो सामुरी

सोड गळफासाची ही सुरी ।

प्राण पणाला लावुनि अपुला सेवा कर ही पुरी

नाहितर इथेच अपुला मरी ।

मृत्यूने हो अमर घाल घे माळ यशाची उरी

भूषवी भारतमाता खरी ।

( अंतरा ) ही आणिबाणिची वेळ न येई पुन्हा ।

हो सज्ज सुपुत्रा ! करी करी गर्जना ।

वाजु दे यशास्तव रणवाद्यें दणदणा ।

भीक न घाली कधी शत्रुला शरण न जव हो तुला 

हाक तुकड्याचि ऐक रे ! खुला ॥३॥