(श्री सद्गुरु स्तुत्याष्टक)

(सायंकाळी धूप आरती नंतर म्हणावयाचा पाठ ... )

आदौ नित्य - रुपा सदा स्मरुनिया वृत्ति स्थिरावे मनी ।

न ढळे चित्त कदा तया वरुनिया निश्चित राहे जनी ॥

देहादि जड भास नाशवतसा जाणी मनी जो सदा I

श्रीमत् आडकुजी - पदा भज मना ! मग जन्म नाही कदा ॥१॥

ऊर्ध्वी वृत्ति सदा नटे धरुनिया शांति स्व - शांति जया ।

नेत्री प्रेम विराग राग हरुनी घेई जनांची मया ॥

अंतर्बाह्य समान ध्यान धरुनी जाळी विकारी - मदा ।

श्रीमत आडकुजी - पदा भज मना ! मग जन्म नाही कदा ॥२॥

साक्षी होउनिया स्वइन्द्रियमना पाही स्वये जो रुपा I

दृश्यी दृश्यपणे अ - लक्ष करुनी घे स्व - स्वयेची कृपा ॥

मिथ्याभास यथा सदा हरुनिया राही विदेही सदा I

श्रीमत् आडकुजी - पदा भज मना ! मग जन्म नाही कदा ॥३॥

देही देह हरे विदेहहि नुरे मग जे तयाती उरे ।

ज्ञानाज्ञान मरे विकल्प घसरे तै नित्य वृत्ती धरे ॥

कर्ते कारण कार्य हे हरुनिया भोगे जगी जो सदा ।

श्रीमत आडकूजी - पदा भज मना ! मग जन्म नाही कदा ॥४॥

जाणी जाणपणा मनी विसरुनी सर्वस्वि भक्ति भली I

जैसे गंग - तरंगवत् उठे आटे जलीचे जली ॥

पाही पाहनिया न पाहतपणा लोकी दिसे तै सदा ।

श्रीमत् आडकुजी - पदा भज मना ! मग जन्म नाही कदा ॥५॥

विश्वी विश्वरुपी नरी नररुपी जो जै तयाचे रुपी ।

आकाश - स्वरुपी नव्हे नभ - रुपी रंगे अनंगे - रुपी ॥

आपै - दूजपणा नसे किमपिही देवेंद्र देवो गदा ।

श्रीमत् आडकुजी - पदा भज मना ! मग जन्म नाही कदा ॥६॥

चैतन्यी प्रगटे हरे नटनटे कैवल्यी एकी वटे ।

ज्याचे नाम मुखी सदा बरळता जन्मादि दुःखे हटे ॥

जन्माजन्म मिटे मनी रुप रटे ऐसी जयाची वदा ।

श्रीमत् आडकुजी - पदा भज मना ! मग जन्म नाही कदा ॥७ ॥

जेव्हा देह असे असेपण नसे तै राहणी ज्या वसे ।

जैसा जो स्व - असे तसे रुप दिसे राही न राही असे ।

तुकड्यादास मना ! यया धर म्हणे जाशील मोक्षपदा ।

श्रीमत् आडकुजी - पदा भज मना ! मग जन्म नाही कदा ॥८॥

ध्याता नाम मुखी मने करुनिया पावेल सायुज्यता ।

इच्छा मानसि कोणती धरुनि घे देईल सर्वस्वता ॥

स्मरता अष्टक हे मुखी अनुदिनी इच्छा पुरी सर्वदा ।

श्रीमत् आडकुजी - पदा भज मना ! मग जन्म नाही कदा ॥९॥